سه اعدام درون سازمانی دیگر در
«سازمان چریکهای فدائی خلق ایران»

فشرده بخش دوازده کتاب «قتل عبدالله پنجه‌شاهی … »

افزون بر عبدالله پنجه‌شاهی سه عضو دیگر «سازمان چریکهای فدائی خلق ایران» در سال‌های ۱۳۵۱ تا ۱۳۵۳ در این سازمان اعدام شده‌اند. این سه با این ادعا که آن‌ها تهدید امنیتی برای سازمان بوده‌اند، اعدام شده‌اند. تهدید امنیتی به این معنی است که اگر یکی از این افراد دستگیر می‌شد، سازمان از دستگیری او ضربه می‌خورد و جان انسان‌های دیگری در خطر قرار می‌گرفت. آیا واقعاً چنین بوده است؟

گرچه داده‌های کمی از این سه اعدام در دست است، اما بر پایه همین داده‌های در دسترس می‌توان دید که حداقل یکی از آن‌ها خطر امنیتی برای سازمان بحساب نمی‌آمده است. «سازمان فدائیان … (اکثریت)» در بیانیه خود به روشنی می‌گوید که راه‌های دیگری از جمله پاک کردن اطلاعات و اعزام آن‌ها به خارج کشور وجود داشته است [۱]. همچنین بر پایه اطلاعات حیدر تبریزی یکی از آن‌ها با نامی جعلی در شرکتی کار می‌کرده است. در این شرایط او دیگر خطر امنیتی برای سازمان به حساب نمی‌آمده، زیرا سازمان ردهای اطلاعاتی او را پاک کرده بود. تبریزی می‌نویسد [ ۲ ]:

در یک مورد توضیحی که شنیدم این بود که رفیقی که عضو یک تیم بود و امکانات مهمی داشت، بدون آنکه به رفقایش خبر بدهد، ول کرده و رفته و رفقا و امکانات را پا در هوا ول کرده است و رفقا را در مخاطره جدی قرار داده است که در ضمن به از بین رفتن امکانات مهمی منجر شده است. برخوردهای ناصادقانه وی هم چه در طول زندگی چریکی و چه رفتن بی خبرش، رفقا را سخت آزرده کرده بود. مدتی بعد رفقا ردش را می‌گیرند و متوجه می‌شوند که با اسم جعلی در شرکتی کار می‌کند. و تصمیم می‌گیرند، او را ترور بکنند. در این مورد همان موقع هم نظر من این بود که این اقدام نادرست بوده است.

توضیحاتی که در دو مورد دیگر شنیدم، این بود که این دو رفیق پس از اینکه مخفی می‌شوند، از خود ضعف نشان می‌دهند و در حالیکه اطلاعات وسیعی داشتند، می‌خواهند کناره گیری کنند. … آیا نتیجه‌گیری رفقا در مورد آن دو رفیق درست بوده است؟ مشکل بتوان قضاوت کرد. بر فرض هم که درست بوده، آیا راه حل دیگری وجود نداشت؟ قطعاً وجود داشت ولی رفقای ما ساده‌ترین راه را انتخاب کردند که غیرانسانی بود.

بر پایه این داده‌ها باید نتیجه گرفت که این سه عضو سازمان خطر جدی برای سازمان نبوده‌اند و انگیزه اعدام حداقل یکی از آن سه، خشم اعضای سازمان بخاطر رفتار غیرمسؤلانه آن فرد بوده است.

محکومیت اعدام‌های درون سازمانی توسط «سازمان فدائیان … (اکثریت)»

«سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)» گرچه در کنگره یازده خود این اعدام‌ها را محکوم کرد [ ۳ ] اما این محکومیت کاستی‌هایی بخصوص در مورد اعدام عبدالله پنجه‌شاهی دارد.

کاستی‌های این محکومیت

1. منبع داده‌های مربوط به این اعدام‌ها در بیانیه سازمان فدائیان اکثریت روشن نیست. روشن نبودن منبع داده‌ها از موثق بودن آن‌ها می‌کاهد.

2. این محکومیت با تأخیر زیادی صورت گرفته است. شایسته آن بود، همان زمانی که سازمان فدائیان اکثریت از این اعدام ها اطلاع یافت و امکان طرح علنی آن در جامعه فراهم بود، این محکومیت صورت می‌گرفت. متأسفانه این سازمان پس از انتشار کتاب «چریکهای فدائی خلق» [ ۴ ] توسط جمهوری اسلامی ایران این اعدامها را محکوم کرد [ ۵ ] .

3. در بیانیه فدائیان خلق اکثریت به دو مورد نقض حقوق خانواده عبدالله پنجه شاهی توجه نشده است. یکی اینکه در حالیکه عبدالله اعدام شده بود، سازمان برخی از اعضای خانواده او را که عاشق عبدالله بودند، به خانه‌های تیمی سازمان آورده بود، این نتنها نقض حقوق این خانواده بلکه غیراخلاقی نیز بود. دوم سازمان خبر اعدام عبدالله را به خانواده او نداده بود. این دو مورد در بیانیه فدائیان خلق اکثریت غایبند. آیا این است، معنی اعاده حیثیت از قربانیان و عذر خواهی از خانواده آن‌ها؟

4. در گزارش شورای مرکزی سازمان تاریخ ورود عبدالله به سازمان به اشتباه ۱۳۵۴ نوشته شده است. در صورتی که عبدالله در ۱۳۵۲ عضو سازمان بود. دلیل این اشتباه چیست؟ آیا کسی در سازمان نبود که تاریخ ورود عبدالله به سازمان را بداند؟ البته که بودند.

مخالفان محکوم کردن این اعدام‌ها

برخی از اعضا و هواداران آن روز «سازمان چریکهای فدائی خلق ایران» مخالف محکومیت این اعدام‌ها هستند و «سازمان فدائیان … (اکثریت)» را بخاطر محکوم کردن این اعدام‌ها مورد سرزنش قرار داده‌اند. یکی گروه حسین زهری است [ ۶ ] که مقاله‌ای هم زیر عنوان «اکثریت چرچیلیسم یا رسیدن بقدرت بهر شکل» [ ۷ ] منتشر کرده است. دیگری گروهی بنام «فراکسیون کمونیستی سازمان اکثریت» است که وجود این سه اعدام درون سازمانی را زیر سؤال می‌برد و محکوم کردن این سه اعدام را خیانت می‌داند [ ۸ ] . دیگری مهدی سامع عضو سابق سازمان است [ ۹ ] او نیز در مقاله‌ای با عنوان «خسن و خسین، هر سه دختران مغاویه هستند!» از تصمیم «سازمان فدائیان … (اکثریت)» در محکوم کردن این سه اعدام درون سازمانی انتقاد کرده است [ ۱۰ ] .

ریشه‌ این اعدام‌ها

این سه اعدام نیز مانند اعدام عبدالله پنجه‌شاهی ریشه در روحیه انقلابیگری و مشی چریکی جدا از توده این سازمان دارد. این سه خطری امنیتی برای سازمان نبودند و حتی طبق همان معیارهای امنیتی سازمان نمی‌بایست اعدام می‌شدند.

اگر فرض کنیم که این سه نفر واقعاً خطر امنیتی برای سازمان بحساب می‌آمدند، باز باید بپذیریم که این خطر برای سازمانی بود که مشی چریکی جدا از توده داشت و نه برای سازمانی که به مشی کار توده‌ای اعتقاد داشت. اگر این سه نفر عضو گروهی بودند که آن گروه معتقد به کار توده‌ای بود، آنگاه آن‌ها بخاطر ترک گروه اعدام نمی‌شدند.

انگیزه اعدام این سه نفر را باید بیشتر در خشم انقلابی اعضای سازمان جست که بر اثر مشکلاتی که این سه نفر بدنبال ترک سازمان بوجود آورده بودند، برانگیخته شده بود.

---

پانویس‌ها: